Sztuczny satelita Fot. brite.pl
Sztuczny satelita Fot. brite.pl
W powiedzeniu tym jest ziarenko prawdy. Ale ta zasada nie zawsze musi obowiązywać. Na pewno w coraz mniejszym stopniu dotyczy satelitów, w których gronie niewielkie konstrukcje zaczynają coraz wyraźniej dochodzić do głosu. W świecie satelitów, podobnie jak w boksie, spotykamy kilka kategorii wagowych.

Waga superciężka to obiekty o masie przekraczającej 8-10 ton. Są nimi najczęściej moduły stacji kosmicznych oraz siatki transportowe, obsługujące te stacje. W wadze ciężkiej znajdują się te kilkutonowe, geostacjonarne satelity telekomunikacyjne oraz największe z orbitalnych obserwatoriów naukowych. Jednak zdecydowana większość urządzeń wysyłanych na orbitę to przedstawiciele wagi lekkiej o masie rzędu kilkuset kilogramów. Do pełnego obrazu brakuje nam jeszcze najmniejszych-wagi piórkowej. Tworzą ją satelity o masie mniejszej niż 10 kilogramów. Fachowo określa się je terminem nanosatelitów, a kategoria ta obejmuje także pikosatelity, czyli maleństwa lżejsze niż kilogram.


Artykuł napisany przez jednego z naszych użytkowników: starPL

Ciekawe linki powiązane z tematem:
Kierunki rozwoju systemów satelitarnych PDF
Sztuczne satelity PDF

  • Zgłoś: Nadużycie
  • Numer artukułu: 1307
  • Utorzony: 09-02-2013, 0:12:17, CET przez: Konto usunięte
  • Ostatnia modyfikacja: 09-02-2013, 0:22:10, CET przez: janusz
  • Odsłon: 3121 ( z czego 3 - w ostatnich 24h)